Chiloé (hiszp. Isla Grande de Chiloé) – wyspa na Pacyfiku, położona u środkowego wybrzeża Chile w regionie administracyjnym Los Lagos. Jej powierzchnia wynosi ok. 8,4 tys. km², jest drugą pod względem wielkości wyspą Chile i piątą w całej Ameryce Południowej.
Głównym miastem i portem na wyspie jest Ancud. Inne ważniejsze miasta to: Castro i Quellón.
Pierwszymi mieszkańcami Chiloé byli Indianie Chono – budowniczowie łodzi delca i mistrzowie żeglarstwa – w czasach kolonizacji europejskiej ich potomkowie służyli Hiszpanom za przewodników po fiordach chilijskich wybrzeży. W kolejnych wiekach na wyspie osiadlały się plemiona Mapuczów i Huiliche. Pierwszym Europejczykiem, który dotarł na wyspę był w 1540 roku Alfonso de Camargo. Zastał on tu ludność złożoną z Chono i Mapuczów, mieszkającą w rozproszonych wioskach wzdłuż wybrzeży. Podstawą gospodarki tubylców było rybołówstwo i rolnictwo. Uprawiano kukurydzę oraz rodzime warzywo tego regionu – ziemniaki.
W 1567 roku Hiszpanie oficjalnie zaanektowali wyspę i nazwali ją Nową Galicją (Nueva Galicia). W kolejnych latach wykorzystywali rdzenną ludność do niewolniczej pracy w ramach tzw. encomiendas. Była to forma poddaństwa, polegająca na tym, że Indianie pracowali za darmo w hołdzie dla hiszpańskiej królowej. W 1598 roku doszło jednak do buntu Mapuczów z położonych na kontynencie osad Carelmapu i Calbuco. Hiszpańscy uciekinierzy przed rebelią schronili się na wyspie i założyli tu miasta, gdzie (podobnie jak Indianie) żyli przez następne lata w skrajnym ubóstwie.
W czasach walki o niepodległość Chile w XIX wieku mieszkańcy wyspy opowiedzieli się po stronie Hiszpanii. Schronił się tu hiszpański gubernator i zaoferował nawet wyspę Brytyjczykom, żeby nie wpadła w ręce zwolenników niepodległości. Spotkał się jednak z odmową i w 1826 roku Chiloé została włączona do nowo powstałego państwa chilijskiego. Miejscowa ludność do dziś zachowuje odrębną kulturę. Głównymi gałęziami gospodarki jest rolnictwo, rybołówstwo i eksploatacja lasów.
W zachodniej części wyspy utworzono w 1983 roku Park Narodowy Chiloé. Typową roślinnością są tu lasy złożone z sosen i wiecznie zielonych bukanów. Żyje tu też blisko 100 gatunków ptaków. Na wybrzeżach Oceanu Spokojnego ciągną się piaszczyste wydmy.
Na wyspie Chiloé i sąsiednich wysepkach zachował się szereg jezuickich kościołów, wznoszonych z drewna w XVII i XVIII wieku, tj. w czasach izolacji wyspy po buncie Mapuczów. W 2000 roku szesnaście z istniejących tu kościołów zostało wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO. źródło
httpv://youtu.be/zetxq6M2ZP0 Muzea na Wyspie Chiloé |
Mapa Chiloé
Kanał Chacao – brama do Chiloé
WIĘCEJ ZDJĘĆ W GALERIACH –
WYSPA CHILOÉ, TENAUN, CASTRO I FIESTA COSTUMBRISTA, ANCUD
ZAPRASZAM TAKŻE DO TENAUN, CASTRO ORAZ ANCUD!
Fajnie się czyta. Sporo ciekawych wiadomości 🙂
Dzięki! Zapraszam częściej 😀